خاصیت مغناطیسی مواد

منشاء اصلی مغناطیسی

خاصیت مغناطیسی ناشی از حرکت الکترون به دور خودش است.

مواد دیامغناطیس:

اتم های این مواد به طور ذاتی فاقد خاصیت مغناطیسی اند. اتم های این مواد در حضور میدان مغناطیسی خارجی، می تواند سبب القای دو قطبی های مغناطیسی در خلاف سوی میدان خارجی، در مواد دیا مغناطیسی شود.

وقتی که در یک میدان مغناطیسی بسیار قوی قرار بگیرند میدان در داخل آنها اندکی ضعیف می شوند و از قطب های آهن ربا رانده می شونئ.

مانند: نقره، طلا، مس، نمک ها، ترکیب های آلی و تمام غیر فلز ها بجز اکسیژن

مواد مغناطیسی

موادی را که اتم های آن ها به طور ذاتی دارای دو قطبی مغناطیسی هستند.

نحوه سمت گیری دو قطبی های مغناطیسی کوچک در مواد مختلف، متفاوت است به همین دلیل مواد از لحاظ ویژگی های مغناطیسی نیز باهم تفاوت دارند.

مواد مغناطیسی

مواد پارا مغناطیس

مواد فرو مغناطیس

مواد فرو مغناطیس نرم

مواد فرو مغناطیس سخت

مواد پارا مغناطیس

دو قطبی های مغناطیسی این مواد، به طور کاتوره ای سمت گیری کرده اند و میدان مغناطیسی خالصی ایجاد نمی کنند. با قرار دادن مواد پارا مغناطیسی درون میدان مغناطیسی خارجی قوی دو قطبی های مغناطیسی آنها، در راستای خط های میدان مغناطیسی منظم می شوند. با دور کردن آهنربا از این مواد، دو قطبی های مغناطیسی آنها، دوباره به طور کاتوره ای سمت گیری می کنند.

 مانند: اورانیم، پلاتین، آلومینیم، سدیم، اکسیژن، اکسید نیتروژن، فلز های قلیایی و قلیایی خاکی از جمله مواد پارامغناطیسی اند.

مواد فرومغناطیس

در برخی از مواد مغناطیسی، دو قطبی های مغناطیسی کوچک به طور خود به خود با دو قطبی های مجاور خود هم خط می شوند. این گونه مواد را فرو مغناطیس می نامند.

حوزه مغناطیسی

به ابعاد خیلی کوچکتر از میلی متر که تقریبا \({10^{19}}\)  اتم وجود دارد و دو قطبی های مغناطیسی وابسته به آنها هم جهت اند. حوزه مغناطیسی می گویند.

فرومغناطیس نرم

در برخی از مواد فرومغناطیس حجم حوزه ها در حضور میدان مغناطیسی به سهولت تغییر می کند و در نبود میدان مغناطیسی خاصیت آهنربایی خود را به آسانی از دست می دهند.

مانند: آهن، نیکل و کبالت در صورتی که خالص باشند.

کاربرد: ساخت آهنربای الکتریکی